Η «ασπίδα του Αχιλλέα» παρουσιάζεται ως ένα από τα κεντρικά προγράμματα της νέας στρατηγικής άμυνας, που θα υλοποιηθεί σταδιακά τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Το σχέδιο στοχεύει στη δημιουργία ενός προηγμένου πλέγματος προστασίας απέναντι σε πυραυλικές και αεροπορικές απειλές, με κάλυψη στρατηγικών υποδομών αλλά και αστικών περιοχών. Η υλοποίησή του θα συνδυαστεί με τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων οπλικών συστημάτων ώστε να επιτευχθεί πλήρης επιχειρησιακή ισχύς.
Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις
Η παρουσίαση του προγράμματος άναψε τη σπίθα για έντονη πολιτική συζήτηση. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η «ασπίδα του Αχιλλέα» είναι επένδυση ασφάλειας που θα ενισχύσει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας. Ωστόσο, κόμματα της αντιπολίτευσης αμφισβητούν τη σκοπιμότητά του, εστιάζοντας στο υψηλό κόστος και θέτοντας το ερώτημα αν η άμυνα πρέπει να υπερισχύει σε βάρος κοινωνικών αναγκών, όπως η δημόσια υγεία και η εκπαίδευση.
Ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός
Το πρόγραμμα προβλέπει την προμήθεια εξελιγμένων συστημάτων ραντάρ, μέσων επιτήρησης και αντιπυραυλικής προστασίας, με δυνατότητες αναχαίτισης τόσο επανδρωμένων απειλών όσο και drones. Στόχος είναι η ενσωμάτωσή τους σε ένα ενιαίο δίκτυο που θα συνεργάζεται πλήρως με τις νατοϊκές δυνάμεις, προσφέροντας έτσι αυξημένη ασφάλεια και ετοιμότητα σε περίπτωση κρίσης.
Γεωπολιτικός ρόλος
Η επιλογή να ενταχθεί η «ασπίδα του Αχιλλέα» στο εξοπλιστικό σχέδιο έχει άμεση σχέση με το περιβάλλον αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα επιδιώκει να ενισχύσει τη θέση της ως αξιόπιστος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα να διαμηνύσει ότι διαθέτει ισχυρές αμυντικές ικανότητες. Σύμφωνα με αναλυτές, το πρόγραμμα έχει και διπλωματική διάσταση, καθώς λειτουργεί ως εργαλείο ενίσχυσης της διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας.
Οι αντιδράσεις της κοινωνίας
Η κοινή γνώμη εκφράζει διαφορετικές απόψεις. Μια μερίδα πολιτών στηρίζει την επένδυση, θεωρώντας ότι οι διεθνείς συνθήκες καθιστούν επιτακτική την ενίσχυση της άμυνας. Άλλοι, ωστόσο, υπογραμμίζουν ότι τα δισεκατομμύρια που θα δαπανηθούν θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε κρίσιμες κοινωνικές πολιτικές, επισημαίνοντας ότι η ασφάλεια δεν περιορίζεται μόνο στη στρατιωτική ισχύ, αλλά και στη συνολική ευημερία της κοινωνίας.
