Ο Πάνος Ρούτσης εμφανίζεται αποφασισμένος και αντιμέτωπος με τις αρχές, διεκδικώντας το δικαίωμα της εκταφής του γιου του που έχασε στην τραγωδία των Τεμπών. Η απεργία πείνας του αποτελεί έναν ακραίο τρόπο πολιτικής διαμαρτυρίας και έναν τρόπο να επισημανθεί η έλλειψη δικαιοσύνης που αντιμετωπίζει.
Η Μαρία Καρυστιανού, στηρίζοντας τον Ρούτση, καλεί τις ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να εξετάσουν την υπόθεση και να ασκήσουν πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για τη διεξαγωγή της εκταφής.
Ο κ. Ρούτσης και η Μαρία Καρυστιανού δεν υποχωρούν απέναντι στην αδικία και την ανευθυνότητα των ελληνικών αρχών. Με την απεργία πείνας του, επιχειρούν να επιστήσουν την προσοχή της κοινής γνώμης και των διεθνών οργανισμών στην υπόθεση και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην εκταφή.
Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούνται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αποτελούν ένα έκκληση για αλληλεγγύη και υποστήριξη προς τον Πάνο Ρούτση και την οικογένειά του, δείχνοντας ότι η κοινωνία αντιδρά ενάντια στην αδικία.
