Τη μεταπολίτευση, «όχι μόνο ως στιγμή της μετάβασης από την δικτατορία στη δημοκρατία, αλλά ως περίοδο και ως κατάκτηση» εξετάζει το βιβλίο «Η καμπύλη της μεταπολίτευσης 1974-2024», που παρουσίασαν σήμερα Σάββατο σε εκδήλωση με τίτλο: «Η καμπύλη της μεταπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη», στο φουαγιέ του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ο πρώην υπουργός και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, οι εκδόσεις «Επίκεντρο», στελέχη του «Κύκλου Ιδεών», αλλά και διακεκριμένοι προσκεκλημένοι από το χώρο της οικονομίας, της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων.
«Όλοι αντιλαμβάνονται και συνομολογούν, ότι πρόκειται για την καλύτερη πεντηκονταετία των 200 ετών από τη σύσταση του ελληνικού κράτους» τόνισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σημειώνοντας ότι το βιβλίο εμπεριέχει τα συμπεράσματα του ομότιτλου συνεδρίου του «Κύκλου Ιδεών», που πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 2024 σχετικά με την ιστορική πορεία της χώρας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης και τα συμπεράσματα που προέκυψαν, ως οδοδείκτη και ως έμπνευση για την ευόδωση των στρατηγικών στόχων και των προσδοκιών της χώρας στο παρόν και στο μέλλον.
Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε ότι τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, που αναδεικνύει η περίοδος της μεταπολίτευσης δεν είναι αποκομμένα μεταξύ τους, αλλά συνδέονται πλήρως με τις εσωτερικές, περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις, «τα διεθνή και τα εγχώρια ορόσημα» που προηγήθηκαν, και συνετέλεσαν στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του νεότερου ελληνικού κράτους, από την ίδρυση του και ιδιαίτερα κατά την τελευταία εκατονταετία, από τις αλλαγές των συνόρων, την ενσωμάτωση των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής και την πορεία των διεθνών εξελίξεων οι οποίες καθόρισαν την ιστορική πορεία του τόπου.
«Μήπως, όλα αυτά που συζητάμε, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, η έκταση των χωρικών υδάτων, τα ζητήματα που αφορούν τον εναέριο χώρο, όλα αυτά που αφορούν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την περιφερειακή κατάσταση στην Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στην μεγάλη παρευξείνια περιοχή, στην οποία, ας πούμε καθ’ ιστορική απονομή, είμαστε μέλος, δε μας στέλνουν πολύ κοντά στα μεγάλα ζητούμενα της έναρξης της Επανάστασης; Όταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος είπε απευθυνόμενος προς τον Μέτερνιχ, ότι ξέρετε, χρειάζεται ένα νέο δυναμικό ολοζώντανο κράτος, έστω και μικρό, το οποίο μαζί με την παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία θα ανακόπτει την κάθοδο της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες, στη Μεσόγειο; Μήπως αυτό δεν ήταν το σκεπτικό της από κοινού ένταξης της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, το 1952; Μήπως αυτό δεν είναι τώρα το μεγάλο στρατηγικό διακύβευμα της Δύσης σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ακόμη και σε σχέση με την οξεία κρίση στην Μέση Ανατολή; Μήπως αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή δε συνδέονται με την τόσο σημαντική για μας στη Συνθήκη της Λωζάννης, που νομίζουμε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στενά, ενώ αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με τη Συρία, με το Ιράκ, με τις περιβόητες κουρδικές περιοχές, με τη Λιβύη, με οτιδήποτε μπορεί να τεθεί στο τραπέζι μια σύγχρονης συζήτησης, ενόψει και των αμερικανικών προεδρικών εκλογών την ερχόμενη Τρίτη, που είναι η καθοριστική στιγμή για τη στρατηγική υπόσταση της Δύσης».
